De aller eerste dag

Zaterdagochtend 10:30 vertrok mijn vliegtuig vanaf Schiphol naar Detroit. Op Schiphol nog afscheid kunnen nemen van het hele gezin, Wilfred en toevallig ook Lieuwe die rond het zelfde moment voor z'n stage naar Noorwegen vloog. Eenmaal afscheid genomen met een redelijke vaart door douane om zo precies optijd het vliegtuig in te stappen. En nadat Bridget Jones een baby had gekregen, Emma Stone een dansje had gedaan en alle fantastische beesten weer terug in de koffer waren beland kwam het vliegtuig om half 2 aan in Detroit. Oke er is wel zes uur tijdsverschil dus eigenlijk duurde de vlucht negen uur maar dat terzijde.

In Detroit mocht ik in het korte rijtje staan, jeeh :), en kon zonder heel veel problemen met een mooie stempel in mijn paspoort doorlopen. Bagage was er ook snel dus veel eerder dan ik had verwacht stond ik al buiten op zoek naar een bus die mij verder kon brengen. Dat bleek wel wat lastig te vinden, want in plaats van aanduiden waar de bus heen gaat is het natuurlijk veel handiger om de organisatie te vermelden. Ik bedoel, het is toch veel leuker voor alle werknemers van het vliegveld en de locale bevolking om die stomme toeristen vier keer heen en weer te zien lopen met zo'n verschrikte blik op hun gezicht van help... Gelukkig bleken mensen erg behulpzaam en vond ik uiteindelijk het loket van de goede maatschappij om mij naar Ann Arbor te vervoeren. Tijdens het wachten voor de bus nog een erg aardige Amerikaanse dame ontmoet die blijkbaar tijdelijk in Duitsland had gewoon. Erg vriendelijk en open over de Amerikaanse gebruiken, een leuke eerste ontmoeting in dit nieuwe land. Eenmaal in Ann Arbor had ik bedacht dat ik eerst te voet langs een beddenwinkel zou gaan aangezien ik een matras beschermer nodig had en dan door zou lopen naar mijn nieuwe onderkomen voor deze drie maanden. Dat was natuurlijk een top plan XD. Het was 25 graden Celcius (Ze doen hier aan fahrenheit, heel verwarrend) en ik had een backpack, een handbagage koffer, een laptoptas en nog een tas vol met zooi die ik niet in mijn backpack had gekregen, dus ja inderdaad een top plan. Gelukkig had ik de beddenwinkel na een half uur redelijk snel gevonden, maar raakte ik daar wel mijn keurig geprinte kaartje kwijt. De winkel kon voor mij heel lief wel een kaartje printen, maar deze was zo slecht leesbaar dat ik na een extra 40 minuten wandelen op de weg paralel aan de goede weg stond. Daar stond ik dan volledig uitgedroogd en met een gebroken band van mijn extra tas de overweging te maken tussen terug lopen de heuvel af en dan weer op of doorlopen en hopen dat ik daarna weer de heuvel af kon terug de goede weg op. En toen kwam er een ontzettend lieve meid die haar hond aan het uitlaten was te hulp geschoten. Ze wist mij een tussendoorweggetje te vertellen en ook nog mee te lopen en mijn handbagage koffer over te nemen. Nog geen paar meter later kwam er ook nog een jongen een huis uit die zijn hulp aanbood en hielpen mij helemaal naar mijn nieuwe onderkomen toe. Ik zat er echt helemaal doorheen, dus zonder deze mensen had het nog lang geduurd voordat ik er was, echt fantastische mensen. Misschien in het vervolg toch iets minder eigenwijs zijn.. 

Eenmaal aangekomen op het nieuwe verblijf eerst maar eens een oceaan aan water gedronken en mijn twee nieuwe huisgenootjes + de huiskat ontmoet. Gelukkig was het vriendje van een van de twee er ook, want hij kon ons even naar de winkel op en neer brengen om wat voedsel te halen. Ik denk niet dat ik nog een stap had kunnen zetten. En de rest van de dag dus ook voornamelijk gehangen, serie gekeken en vooral geprobeerd wakker te blijven tot een degelijk uur om mijn jetlag zoveel mogelijk tegen te gaan. 

Foto's van mijn nieuwe verblijf zijn te vinden onder foto's (hoe toepasselijk).